poem

याेग्यता बिक्दैन 
युवा सिप सिक्दैन 
श्रम र पसिना 
बगाउन खाेज्दैन 
ऊ खाेज्दैछ अचेल
ऋण दिने अाफन्त
धिता राख्ने सहकारी
टुक्रा जमिन र पाखाे वारि
सचेत बन्दैन उ अाफ्नाे
सीप र क्षमता बढाउन
केवल देख्छ युराेप र युरो डलर
भविष्य र सन्तानका सुखका
लागि सब बन्धकि राखेर
बिदेशीदा थाहै नपाई
अाफु पनि बन्धक बन्छ उ
अनि धिक्कार्छ अाफ्नाे भाग्य
अहिले बिदशिनु फेसन जस्तो
बिदेशमा पैसाका रूख छ जस्तो
जब दुख पाउछ तब
उ चेत पाउछ