Poem

उनको गुनासो सुनेर नसुने झैँ गर्नु मेरो बाध्यता
संगै जिवन जिउने रहर छैन कुरा गरी साध्यता 
खै कसरी बुझाउ उनलाई यो गरिबीको रेखामुनी 
के गरी बस्न सक्छिन खरको झुपडीको टुकी मुनि 
भन्छिन उनी माया देऊ भरपुर साथ दिने छु जीवनभर
तिमी संगै हास्न र बाँच्न देऊ सहजै तर्ने छौं सागर
शहरमा जन्मि महलमा हुर्केकी कुनै अभाव नभोगेकि
धन सम्पतिमा हुर्की पढेकी दुख र कस्ट के हो नभोगेकी
वृद्ध आमा बाबु घरमा बिहान बेलुका छाक टार्ने कसरी
कटेरो जस्तो सानो घर मेरो उनलाई यहाँ राखु कसरी
हरपल उनी मलाई सपनाको राजकुमार भनि बोलाउछिन
तिमि संगै जीवन जिउन नपाए मर्छु भन्दै उनि टोलाउछिन