वृद्धका बेदना

वृद्धका बेदना
बुढो भयो सबै रंग गयो 
आँगन भयो प्रदेश
बुद्धका बेदना जान्दैन कसैले 
मिल्दैन भाषा भेस 
पेट पस्यो भित्र
ढाड भयो कुप्रा
जान नसक्ने टाढा
सुदिन गए सबै
कुदिन आए भन्दै
झार्छन आसुका धारा
हड्डी सबै गले
छाला चाउरी परे
केस फुले सेता कैला
दिशा पिसाब लाग्दा
ट्वाईलेट जान खोज्यो
फड्को चल्दैन पाईला
लौरी टेक्न खोज्यो
हातले समाउदैन
काम्छ्न गोडी थरथरी
बितेका दिन सम्झेर ल्याउदा
आसु झार्छन बर्बरी
कान दुवै बहिरा
नजरभरि बादल
खुकुलो नशा बन्धन
परिवारजनले झर्को घृणा गर्दा
हृदय रुन्छ झन्झन्
आत्मा शान्त भए
शुभ आशिस देलान
माता पिता दिन दिन
दुशित आसु झरे
इश्वरले देख्लान
आफ्नो आउला त्यहि दिन
त्रिबिसको बिजको रोपे
उस्तै फल फल्छ
फल्दैन अर्को थरि
जस्तो कर्म गरे उस्तै भोग्न पर्छ
टर्दैन कसै गरी
बालो वृद्ध बरोबरी भन्छन
विद्वानहरुले कथा
बालो वृद्ध बरोबरी देख्दिन कतै म त
बालो को माया बढ्छ उभो उभो
बृद्धको माया घट्छ उधो उधो
तलमाथि माया बरिबरी दिन
इश्वरलाई के हुदो ?
खुशी मै बित्यो त्यो बाल्य
अवस्था युवामा मनोरञ्जन
घुमी फिरी आयो बुढ्यौलीअवस्था
कष्ट र चिन्ता झन् झन्
कोहिका माता पिता
बृद्धआश्रममा
पशुपति देबघाट निर
हात जोडेर इश्वर संग भन्छन
कस्ता सन्तान हुन् मेरा ?
माया कति कति दुख सुर्ता कति ?
सन्तान हुर्काउदा
कल्ले दिने आधार ?
कसले दिने सुधार ?
वृद्धआश्रममा रुदा ?
कोहीलाई भनि होला सुख र शान्ति
कोहीलाई विपद छ रे
दिएर खाएको हातले
मागी खानु पर्दा 
धरधरी रुन्छन अरे