अामा प्रति समर्पित

जब छाेड्नु भयाे अामाले याे धर्ती 
दिने काेही भएन हजुरले जस्तो अर्ती 
अन्धकार छायाे मनमा भयाे अस्त व्यस्त 
लाग्छ मलाई अामा विनाकाे बाटो छरपस्ट 
लड्न लाग्दा समाउने दरिला हात भएनन् 
विवेक शुन्य छरिदा सम्हाल्ने अाँटै भएन
मनभरि पीडा हुँदा शिरमा हात भएनन्
खुशी हाँसो सब क्षितिजमा साथ रहेनन्
देख्छु जब अामाका गहना बाकसमा
हुन्छु भावविहल, रूदारूदै सकसमा
वस्त्र देख्छु, अाेखती भेट्छु अामाकाे
मान्दैन मनले,भाैतिक देह साथ नभएको
अात्मा र परमात्माकाे चिन्तन गहिरो थियो
अब तिमी एक्लै हुन्छौं, भनि अादेश दियाे
बन्दुकको नाल अघि उभिए जस्तै तर्साउछ
यादले साउनभदाै जस्तै अाकास वर्षाउछ
सम्हालु भनी काेशिस लाखौं गर्छु भने पनि
झनझन अाउँछ याद अामा जता हेरे पनि
लाग्दैन जाँगर, चल्दैन हातगोडा खै किन
अामा देख्छु जताततै सम्हाल्न सकिन