कविता
के तिमि म संग बिहे गर्छौ ?
बिहानै तिमि उठ्नु पहिले, दैलो पोत्न सक्न्दिन म
पुजापाठ गरेर चिया बनाई रुममा लिई आउन भ्याउदिन,
अफिस जान ढिलो हुन्छ भनि उठाउन थाल्दिन,
निदाएको नाटक गरी मेरो प्रतिक्षा नगर्नु तिमी,
नारी पुरुष बराबरी हर क्षेत्रमा मेरो अपेक्षा हुन्छ,
बनावटी लजालु हुन जान्दिन म,
जिस्काउदै तिमीले हात तान्दा “धत् तपाई त” भन्दिन म ,
खाना- नास्ता तयार गराई तिमीलाई तयार गराउन सक्दीन,
पर्स खै भनि सोध्दा सम्झाइरहन जान्दिन म,
अफिस निस्कनु पहिले ढोकामा तिमीलाई कसरी अंगालोमा बेरु?
मैले गरेको स्नातककोत्तर प्रमाणपत्र घरमै कसरी बसेर हेरु ?
आज छिटो आउनु है! भनि आँखाबाट ओझेल नहुदा सम्म बाई गरु !
चाहान्छौ तिमी अफिसमा पनि दुई दुइ घण्टामा फोन गरु !
फिल्म हेर्ने भन्दा भन्दा दिउसैबाट चिटिक्क पर्न ,
समय नै हुदैन मलाई यसरी ब्युटीपार्लर गएर श्रृंगार गर्न,
कहिले कहिँ भन्दै अफिसबाट तिमी राति राति आउदा
गुनासो नि गर्नु हुन्न भन्छौ जांड रक्सि पिई घर आउदा
खान नखाई नबस्नु नि भन्छौ तिमी, मैले खाना ख्वाउला,
जुन संग तुलना गर्दै तिमी राम्री भएको जताउला,
माया प्रेमकै कुरा गर्दा लजाउदै तिम्रो छातीमा शिर टेकाएर
हजुरलाई यति धेरै माया गर्छु भनि जान्दिन हात फैलाउन,
खै कसरी ईस् भन्दै मेरा हातले तिम्रो अनुहार छुनु ?
भन्छौ तिमि अझै मलाई “कहिलेकाहीँ एक्कासी गंभीर हुनु
जान्दिन म साथ दिन रक्सीको तालमा तिमीले गीत गाउदा,
फकाउदै तिमी नजिक हुदा कति पिडा हुन्छ सन्तान जन्माउदा
हाम्रो नामसंग मिल्ने सुन्दर नाम सोच्ने कुरा गर्छौ,
सन्तानसंगै पारिवारिक जिम्मेवारी कसरी पुरा गर्छौ
एउटा सन्तानको चाहना पुरा गर्न त्यति सहज हुदैन
जिस्काउदै मलाई भन्छौ तिमी, फुटबल टिम नभई हुदैन
मलाई काउकुती लगाउदै तिम्रो काखमा लडाउने कुरा गर्छौ
घरमै बस भन्छौ मलाई, हाँस्दाहाँस्दै मोति झर्ने कुरा गर्छौ ?
कल्पनाको सागरमा भन्छौ तिमि सधै यस्तै गरी साथ दिउला
तिम्रो कुरा ठिक छ जेहोस् जसरि होस् हामीसंगै जीवन जिउला
एक अर्कालाई आफ्नो जीवन समर्पित गर्दै प्रेमको नमुना बन्न
संझदै ती सुखका दिनहरु बुढेसकालमा हाँस्दै औंला भाँचेर गन्न ,
मेरो मौनता देखेर तिमीले खोजेकी छु केहि भन्न ,
कति सहज भयो तिमीलाई? “के तिमी म संग बिहे गर्छौ भन्न“ ?
